Na 6 pogingen mij te bestelen tijdens deze reis, heb ik poging 7 te laat gemerkt waardoor slechts mijn knommelnokia is gestolen. Dus mijn indonesisch nr vervalt. Heb wel nog mijn nederlands nr.

Dit keer een kort verhaal...

Vanuit Kuala Lumpur naar Medan, Sumatera gevlogen samen met Maria, een braziliaanse die ik in cambodia heb leren kennen en toevallig weer tegenkwam in the big city Kuala Lumpur. Hoe is 't mogelijk. In Medan kreeg ik een visum, als ik een terug vlucht had, dus zomaar een vlucht terug geboekt een maand later...

Sterverde honger en net aan tafel geschoven, vroeg een vrouwtje waar we vandan kwamen en zo en of ze ons de stad mocht laten zien. Dit werd een hele trip met 't hele gezin door de stad. Moskees, kerken, tempels en de krokodillenfarm. Leuk en spontaan en wat een gastvrijheid! 's Avonds de nachtsbusnaar Banda Aceh genomen en de boot naar Pulau Weh voor te duiken! Sjiek zeg! Daar 6 duiken gedaan en wat gechilld met gitaar en moeilijk te verkrijgen biertjes. 'Slowly, slowly' en 'In process' als je eten bestelde. Heerlijk! Ook hier zwom plots een schildpad naast me! Mooi! Daarna alleen verder naar Banda Aceh. Hier is met kerst een paar jaar geleden (2003 geloof ik) een aardbeving gewees, waarna een tsunami volgde. Ik heb foto's gezien en er staat een tientallen-meters-lange marineschip 5 km landinwaart, meegenomen door de golf. Ergens anders staat nog een boot op een huis geparkeerd. Erg indrukwekkend. De stad is nog steeds in aanbouw en geen toerist te bekennen. Terug naar Medan waar ik chinees nieuwjaar gevierd heb. Alles was volgeboekt en daarom mocht ik bij de grote baas en z'n familie aan tafel in een restaurant. Hier kreeg ik een 7-gangen diner als enige toerist tussen 700 gasten, onder het genot van dans, zang en natuurlijk een liondance. Ik werd 't podium op geroepen en moest de boodschap van het nieuwe jaar uit de bek van de leeuw halen. Sjiek! Wat een eer! (ik wordt ondertussen 't internetcafe uitgebonjourd...) Kort verhaal dus. Ik heb ik zo ongeveer 't zelfde gedaan als loes verder. oerangoetangs gezien. Ma ik ben ook naar een eilandengroep gegaan die eigenlijk niemand kende. Had via via een advertentiegezien van een schildpadden-helpcentre. Met veel moeite daar naar toe. Schitterend. Eerst op een onbewoond eiland geslapen. 3 bungalows, 1 voor mij, 1 voor mijn kanovarende gids en 1 leeg. Hier ook gesnorkeld en opgedoken schelpen gekookt en gegeten. Sjiek. (Geen stroom natuurlijk) Toen met de speedboot verder en tuurlijk verbrand ook al scheen de zon niet. Schildpadden geholpen veilig eieren leggen in de nacht. Wat een ervaring! En groot dat die beesten zijn! 110 cm schild! (Nu moet ik er echt uit..)

Schiet me even niks te binnen... Ben nu in de filipijnen aant duiken, hierover meer....

PS: Foto's volgen (kijk ook op facebook voor fotos)